منم سرگشته حیرانت ای دوست

منم سرگشته ی حیرانت ای دوست کنم یکبار جان به قربانت ای دوست

دلی را سازم ز شوق وصل کویت  نهم سر بر سر پیمانت ای دوست

دلی دارم در آتش خانه کرده  میان شعله ها کاشانه کرده

دلی دارمکه از شوق وصالت وجودم را زغم ویرانه کده

من آن آواره ی بشکسته حالم ز هجرانت بتا رو بر زوالم

پریشان گشته شد یکباره حالم ز هر سر ذر سر سجاده کردم دعایی بر آن دل داده کردم

ز حسرت ساغر چشمان می دوست  لبانت یکسر از باده کردم

دل آ تا کی اسیر یاد یاری  ز هجر یار تا کی داغ داری

بگو تا کی ز شوق روی لیلی     تو مجنون پریشان وزگاری

پریشانم پریشان  روزگارم  من آن سرگشته ی هجر نگارم 

 کنون عمریست با امید وصلت درون سینه آسایش ندارم

ز هجرت روز و شب فریاد دارم  دلی دارم دلی نا شاد دارم

درون سینه ی خود هزاران کشته چون فرهاد دارم

چرا نازنینم بی وفایی ؟ دم آ دم با دل من در جفایی

چرا آشفته کردی روزگارم عزیزم دارد این دل هم خدایی

دارد این دل هم خدایی